Yayınlanma:16 Haziran 2020 20:18 Güncelleme:16 Haziran 2020 20:22
Gece yarısı sivrisinekler uçuşuyor, dışarda cırcır böceklerinin sesleri sessizliği bozmuş, yazın ortasındayız.
İçimde rahat nefes almamı engelleyen adını koyamadığım bir ağırlık var derin derin nefes alıyorum ama yeterli gelmiyor aldığım hava göğsümü rahatlatmıyor aksine yakıyor. Çünkü onunla konuşuyorum toz konduramadığım, değerlim.
Zayıf taraflarımı, beni nasıl etkileyebileceğini biliyor, hakkımda hissettiklerini anlayabiliyorum. Onun güvenilmez ve kirle kaplı bir kalbi olduğunu, ondan uzak durmam gerektiğini biliyorum. Keşke ona ihtiyacım yokmuş gibi davranabilsem!
Gecenin geç saatleri… Haliyle uyku etkisi altına girmişim mantıklı düşünemiyorum. Yüzüme bakıyor “ben senle olurum dersem” bekliyor etrafına bakıyor “sen ne dersin?” diyor. Bu beklediğim, istediğim cümle ama neden mutlu değilim? Biliyorum ki bu hiçbir yere varamayacak olumlu olumsuz her iki kararım da benim için bir intihar olacak.
Sabırsızca cevap bekliyor benden “ben senle olurum dersem sen ne dersin?”
Onun kalbi yalancı, sahtekar ve karanlık. O kalp beni taşıyamaz ama ben ona aşığım.
Evet demeli miyim? Evet dersem bir kaos yaratacağım. Ağırlaşmış göz kapaklarım ve onun yanımda oluşunun verdiği karmaşık duygularla etrafıma bakıyorum, gözümü kaçırıyorum. Sessiz kalıyorum dünya sanki durmuş. Neden sessizlik isterken bir sürü ses var da şuan bir yerden bir gürültü çıksın istiyorum çıkmıyor?
”Ben seninle olamam” cümlesi çık ağzımdan! Sessizliğimden rahatsız arkasını döndü gidiyor; onun gitmesine izin vermeliyim terle karışık titremeye başlıyorum, boğazımdaki düğüm defalarca yutkunduruyor beni. Gözyaşlarım da hemen hazır! Tavana bakıyorum akmasına izin veremem ona doğru dönüyorum nerdeyse kapıya varacak onu kaybediyorum, beynim saçmalama burdan çıkınca etkisi geçecek; kalbim sen onsuz yaşayamazsın diye yırtınıyor.
Neden bu kadar kısa sürdü? Onu görmek ve kaybetmek… Nefesimi tutuyorum ve “gitme” nin ağzımdan çıkışını duyuyorum gözlerimi kapatıyorum. Tutmaya çalıştığım gözyaşlarım hiç tereddütsüz yanaklarımda. Beynim hakaretler yağdırıyor.
Ben… Bir felakete adım attım.
